Startpagina   Week 2   Week 3   Week 4

Donderdag, 16 juni 2016

Om 09.15 uur vertrekken we. Uitgezwaaid door Frieda en Wout, die de komende 4 weken "op ons huis passen".

De reis naar Kiel verloopt zonder hindernissen. Het weer is aangenaam.

Om 16.30 uur komen we aan bij Stena Line in Kiel. We zetten de camper in de "inscheeprij" en gaan naar het Stena-kantoor om ons in te checken. Om 17.45 uur mogen we aan boord. We hebben even wat gezeik met het personeel, omdat we de gastank van de camper moeten afsluiten. Dat betekent, dat gedurende de hele reis van 14 uur onze koelkast en vriezer niet werken. Met alle gevolg van dien voor de spullen die we daar in hebben. Even overwegen we om burgerlijk ongehoorzaam te zijn en het gas niet af te sluiten, maar uiteindelijk draaien we de kraan dicht en hopen we er het beste van.

Onze hut aan boord ziet er goed uit. Lekkere airco en een televisie met Zweedse kanalen om alvast in de stemming te komen. We trekken een flesje wijn open en nemen er ons gemak van.

Als het schip, de Scandinavia, om 18.45 uur vertrekt,  gaan we naar het zonnedek en zien we Kiel langzaam achter ons verdwijnen.

We eten in het restaurant, doen wat inkopen in de shop en drinken nog een glaasje wijn in onze hut, voordat we rond 23.00 uur naar bed gaan. Morgen vroeg op, want we meren om 09.15 uur aan in Gothenburg, Zweden.

Vrijdag, 17 juni 2016

We komen stipt op tijd om 09,15 uur aan in Gothenburg. We kunnen snel van het schip af, maar daarna kost het erg veel tijd om van het haventerrein af te komen. We staan in een file van 3 rijen dik. We denken dat de vertraging ontstaat, omdat Zweden een verscherpte paspoortencontrole houdt vanwege de vluchtelingenproblematiek. Als we eindelijk om 10.00 uur bij de uitgang komen, is er geen controle en blijft het volstrekt onduidelijk waarom het zoveel tijd heeft gekost om iedereen van het haventerrein af te krijgen.

We gaan op weg. Ons doel is Karlstad. We rijden lang het Göthakanaal. We maken een eerste tussenstop in Lila-Edet, bekend van het WC-papier. Hier laten we bij een ICA de simkaart van onze Mifi opladen. Dat is een heel gedoe en de jongedame achter de toonbank doet erg haar best om ons daarbij te helpen. Zij belt zelfs met Telenor om te overleggen. Maar het lukt ons en haar niet om onze Mifi  "aan de praat" te krijgen. De 99 kronen die we hebben betaald voor het opladen krijgen we terug. Dus vooralsnog geen Mifi en dus ook geen internet.

We vervolgen onze rit langs het Göthakanaal en de volgende stop is Haverud. We twijfelen of we hier eerder zijn geweest, maar als we aankomen weten we het zeker. We waren hier in 1996 met de kinderen in een huurcamper. Haverud is bijzonder. Hier loopt het Dalslandkanaal en om de scheepvaart in dit kanaal een onbelemmerde doorvaart te bieden is er in 1886 een stalen aquaduct aangelegd, waarnaar de schepen door middel van 3 sluizen werden toegeleid. In Haverud kruizen 3 vervoerswegen elkaar: het aquaduct, een spoorbrug en een viaduct. We bekijken alles uitgebreid en vanzelf komen de herinneringen aan 1996 bij ons terug.

We vervolgen onze weg naar Karlstad. Hier rijden we naar een camperplek voor de nacht. Een ruim parkeerterrein aan een meer en grenzend aan een groot natuurpark.

Na het avondeten maken we een lange wandeling door het natuurpark. We zijn inmiddels noordelijk genoeg om de hele avond te genieten van het zonlicht.

Zaterdag, 18 juni 2016

We rijden eerst Karlstad in voor een nieuwe poging om de simkaart van onze Mifi te laten opladen. Voor de zekerheid hebben we de simkaart in de telefoon  van Ton gestopt, zodat we daarmee eventuele codes kunnen invoeren. We vinden snel een Telenor winkel en binnen no time is de simkaart opgeladen. Volgens de enthousiaste Telenor jongen is alles dik in orde. Terug in de camper plaatsen we de simkaart in de Mifi en die ....... doet het niet. We zien de melding: Unknown ISP.

Terug naar de Telenor winkel. De verkoper doet zijn best om ons te helpen, maar ook hij krijgt alleen de melding Unknown ISP. Hij weet overigens niet wat zo'n melding betekent. Maar de simkaart is echt opgeladen en werkt wel.

Terug in de camper besluiten we om later op de dag de simkaart in de telefoon van Ton te stoppen en te kijken of deze als wifi hotspot werkt. Maar we gaan nu eerst op pad. We rijden naar Mårbacka, het vroeger woonhuis van de Zweedse schrijfster Selma Lagerlöf; onder andere Nils Holgerssons wonderbare reis. In 1909 ontving ze de Nobelprijs voor de Literatuur en in 1914 werd ze lid de Zweedse Academie, het comité dat de Nobelprijs voor de Literatuur toekent.

Het grote huis en alle bijgebouwen verkeren nog min of meer in originele staat. We volgen een Zweedse rondleiding door het huis. Van de uitleg verstaan we natuurlijk niets, maar het is zeer de moeite waard om alles te bekijken.

Na Mårbacka rijden we naar Ludvika waar we in de buurt een plek voor de nacht willen zoeken. Het is ongeveer 3 uur rijden. Halverwege wordt het spannend, omdat de brandstofmeter naar de E van empty zakt. Tankstations zijn dun gezaaid hier en als we er een tegen komen is het een automaat, die onze pinkaart niet accepteert. Verder dus maar. Als het rode lampje echt begint te branden zijn we vlakbij Falun. In deze stad kunnen we eindelijk tanken: op de valreep! Er is hier ook een mooie camperplek aan een meer. Dus we besluiten om hier te blijven.

Ton rommelt wat met de Telenor simkaart en zijn telefoon en plotseling hebben we via zijn telefoon internet. We kunnen nu ook opzoeken wat Unknown ISP betekent: ISP=Internet Service Provider.  Maar met deze kennis lossen we het probleem van de Mifi niet op. 

Zondag, 19 juni 2016

Om 10.00 uur vertrekken we naar het dorp Surdhorn zo'n 14 kilometer ten noorden van Falun. In Surdhorn staat het huis van de Zweedse schilder Carl Larson en zijn vrouw Karin, een textielkunstenares. Carl Larson is in Zweden een grote schilder.  Hij kreeg zelfs opdrachten van het Zweedse hof. Twee jaar geleden hebben we in Stockholm van hem een overzichtstentoonstelling gezien. Zijn huis in Sundhorn, waar hij met zijn vrouw Karin en hun kinderen leefden en werkten is in zijn nog originele staat te bezoeken.

Aangekomen bij het Carl Larson-huis blijkt de entree 200 SEK (=€ 20) p.p.. Dit vinden we te duur voor een korte rondleiding in het Zweeds dat we toch niet kunnen verstaan. We bekijken het huis en de tuin aan de buitenkant. Het ligt op een idyllische plek aan een meer(tje).

Een stukje verder op ligt een ander huis in een mooie tuin. Dit is het zogenoemde Store Hyttnäs. Dit is een bijzonder huis. Gebouwd in 1683 en in de eeuwen daarna in bezit geweest van verschillende families. Einde 19e eeuw werd het gekocht door een rijke koopman die het zijn dochter als huwelijkscadeau schonk. Samen met haar man kreeg deze 3 kinderen, die in het huis opgroeiden: de familie Lindendahl. De 3 kinderen bleven ongetrouwd en bewoonden na het overlijden van hun ouders gezamenlijk het huis. 2 mannen, een militair en een botanicus en 1 vrouw, een houtkunstenares. Ze hadden goede contacten met Carl Larson en zijn vrouw Karin. Toen het laatste kind in 1983 op 94-jarige leeftijd overleed werd het huis met alle inventaris geschonken aan de gemeente Sundhorn.

Het huis staat helemaal vol met meubels, kleding, schilderijen, prullaria enzovoort. De gemeente heeft alles geïnventariseerd. Er zijn zo'n 40.000 attributen. Waaronder tekeningen en schilderijen van buurman en vrind Carl Larson.

Voor 50 SEK mochten we het huis van boven tot onder bekijken en mochten we overal aanzitten.

Na Sundhorn vervolgen we onze weg en komen we rond 17.30 uur in een klein haventje in het plaatsje Sollerön op het schiereiland in het Siljanmeer. Een mooie plek voor de nacht.

In de haven ontmoeten we een oud-Nederlander. Op zijn 17e is hij in 1971 uit Groningen vertrokken naar Zweden.  Aanvankelijk kwam hij in Karlstad terecht. Llater vond hij werk in het ziekenhuis in Mora. Hij woont nu 55 jaar in Zweden, getrouwd met een Zweedse, 2 kinderen en 3 kleinkinderen. Hij woont in een mooi huis in Sollerön.

Hij vertelde ons onder meer dat op zaterdag 24 juni in Zweden Midsommar wordt gevierd. We zijn benieuwd.

Maandag, 20 juni 2016

We blijven vandaag aan het haventje van Sollerön staan. We rommelen wat in de camper, lezen wat. Kortom we doen rustig aan. Buiten is het ongeveer 14 graden.

's-Middags breekt de zon door en stijgt de temperatuur naar 18 graden. We stappen op de racefiets en volgen de Siljan-fietsroute naar Mora. Hier kijken we wat rond en fietsen daarna weer terug naar de camper. Een lekkere fietstocht van 40 kilometer.

Na het eten maken we nog een wandeling. We volgen een natuurpad. Onderweg zien we een hert wegspringen.  Het is een mooie wandeling van ruim een uur. Voldaan komen we terug bij de camper. Hier drinken we nog een wijntje, lezen nog een beetje en duiken tegen 24.00 uur in bed. Morgen gaan we naar Mora

Dinsdag, 21 juni 2016

Vandaag is de zomer begonnen. Hier in Zweden merken we dat nog niet echt aan het weer. Hoewel we in het algemeen niet hoeven te klagen, is het weer een beetje op en af met soms een regenbuitje. "A temporary shower" zoals de Engelsen zeggen.

We rijden naar Mora voor een bezoek aan het Zorn Museum. Anders Zorn is een bekende Zweedse schilder. Geboren in Mora. Hij leefde van 1860 tot 1920. Kreeg zijn schildersopleiding aan de Koninklijke Academie in Stockholm en deed veel ervaring op in Parijs, Italië en Engeland. In zijn tijd was hij zeer geliefd en hij verdiende veel geld met zijn schilderijen.

In Mora liet hij een groot huis bouwen en een atelier. Later wilde hij voor zijn eigen kunstverzameling een museum in Mora bouwen. Zijn vrouw heeft deze wens na zijn overlijden gerealiseerd. In het Zorn Museum loopt nu een overzichtstentoonstelling van zijn werk.

Na het Zorn Museum rijden we zo'n 14 kilometer naar het dorpje Nusnäs. Dit is het dorp, waar de Dalarna paardjes voor het eerst het licht hebben gezien. Deze houten paardjes worden over de hele wereld verkocht. Ooit begonnen in de 16e eeuw als houtsnijwerk voor kinderen. Later werden de paardjes gebruikt als ruilhandel en sinds de wereldtentoonstelling van 1939 in New York is het Dalarna paardje wereldberoemd.

We nemen een kijkje in de werkplaats. Machinaal worden de paardjes in verschillende groottes gezaagd en geschuurd. Daarna begint het handwerk. Details worden bijgesneden, ze worden in een verfbad gedompeld voor een basiskleur (rood, wit, blauw of zwart) en daarna met de hand beschilderd.

In 1996 waren we hier met de kinderen in een huurcamper.

Rond 15.00 uur rijden we verder naar het noorden. Tot aan Svenstavik. Dit stadje ligt 90 kilometer onder Östersund. We zetten de camper op de camperplaats. Hier kunnen we water lozen, water tappen en ons chemisch toilet legen. En als hoofdprijs kunnen we de camper aansluiten op het elektra. Wat een fantastische camperplek!

In het stadje zien e dat Zweden zich opmaakt voor de viering van Midsommar op de 24e aanstaande. Winkels en woningen zijn versiert met boomtakken. Om de groene blaadjes fris te houden staan deze in emmertjes water.

Woensdag, 22 juni 2016

Naar Östersund is het 90 kilometer. We komen hier om 12.30 uur aan. Nini is hier 16 jaar geleden met Fleur geweest. Voor haar dus een revisitting.

We parkeren in het centrum en we hebben meteen een open Wifi. Hier maken we snel gebruik van om wat mail te verzenden en wat tekst te uploaden voor deze site. Onze Mifi werkt nog steeds niet en gisteravond stopte ook de internetontvangst via de phone van Ton. Gelukkig heeft Mike een SMS gestuurd met Mifi-instellingen. Gaan we vanavond proberen.

We maken een uitgebreide winkelronde door de stad. Kopen onder andere wegenkaarten van Noord Zweden. Achter in de middag rijden we naar een camperplek even buiten het centrum aan het water, waar we zullen overnachten. Het zonnetje schijnt, de temperatuur is aangenaam. Dus stoeltjes naar buiten en een biertje er bij.

Na het avondeten, maken we en lange wandeling langs het water  en terug door de stad. We komen langs het Jamtli Museum, dat we morgen gaan bezoeken.

Terug in de camper hebben we geen zin om de Mifi-instellingen uit te proberen. Doen we morgenochtend wel, want het museum gaat pas om 11.00 uur open.

Donderdag, 23 juni 2016

We beginnen de dag met  het instellen van de Mifi. En de instellingen die Mike heeft ge-SMSt werken! We hebben weer internet.

Om 10.45 uur rijden we naar het Jamtli Museum. Dit is zowel een openlucht museum waar allerlei historische gebouwen zijn geplaatst, als een "gesloten" museum. De toegang is gratis. Vanaf zaterdag 25 juni, Midsommar,  is het openlucht gedeelte officieel geopend en worden er  toegangsprijzen gevraagd.

Het "gesloten" museum laat de geschiedenis van Zweden/Järmland zien in een mooie en rijke tentoonstelling. Ook het buitenmuseum is de moeite waard om te bekijken, ondanks dat alle gebouwen nog gesloten zijn. We bekijken het Vandrehem, dat wel open is, waar Nini en Fleur 15 jaar geleden gelogeerd hebben. Volgens Nini is er niets veranderd,

We gebruiken de lunch in het museumrestaurant en daarna vertrekken we naar Strömsund, een rit van 80 kilometer. Bij Strömsund begint de Vildmarksvägen (Wildernisweg). Dit is een weg van zo'n 350 kilometer door de wilde natuur en bergen van west Zweden. De weg eindigt bij Vilhelmina.

Na 80 kilometer Vildmarksvägen komen we bij een heel mooie plek aan een meer. Hier stoppen we de camper voor de nacht. Het is lekker weer, de zon schijnt. We kunnen nog lang buiten zitten. Ook maken we een kleine wandeling in de omgeving.

Vrijdag, 24 juni 2016

We slapen uit tot 10.00 uur. Daarna koffie en ontbijt en de camper klaar maken voor vertrek. Als we weg willen rijden, blijkt dat het opstapje van de deur niet wil inklappen. We nemen aan dat het motortje stuk is. We komen er niet achter hoe we het opstapje handmatig kunnen inklappen. En rijden met een uitgeklapt opstapje is geen optie. Daarom het hele zaakje maar demonteren. Maar dat lukt niet omdat we het goede gereedschap niet hebben. Gelukkig komt er een Duitse camperaar aanrijden die ons kan helpen. Binnen no-time is het opstapje gedemonteerd. Na over en weer nog wat informatie te hebben gewisseld, vertrekken we.

Na 90 kilometer rijden door een prachtig landschap met bossen en meren, komen we aan in het dorp Gäddede. Hier doen we boodschappen bij de ICA en tanken we diesel. Ons volgende doel is Stora Blasjön (Blauwe Meer) en het kerkdorp Ankerede. Een dorp waar Samen wonen.

Als we in Ankerede aankomen is het er hartstikke druk. Heel veel Zweden hebben zich hier verzameld met tenten, caravans, campers en in huisjes om Midsommar te vieren. We waren van plan om in Ankerede te overnachten, maar met deze "Midsommar-drukte" zien we daar vanaf. Een kleine 15 kilometer verderop is een camping aan een meer en we besluiten om daar heen te rijden voor de nacht. Op de camping heerst een gezellige drukte. Ook hier veel Midsommar vierders.

Het weer is prachtig. Lekker zonnetje en een temperatuur van 25 graden. We zitten lekker voor de camper met een glaasje wijn en kijken naar de Zweedse gezinnen die aan het meer bbq-en.

Rond 21.00 uur betrekt het ineens. Er steekt een stevige wind op. Het rustige meer staat ineens vol golven. De Zweden gaan hun resp. campers en caravans in. En wij volgen hun voorbeeld. Het begint al snel te regenen. Einde van een mooie dag.

RENDIEREN VOOR WOUT EN REZA