2014 GRIEKENLAND
WEEK 2
Zaterdag, 30 augustus
We zijn nu een week onderweg en alles verloopt prima. De weergoden zijn ons zeer gunstig gestemd. De temperatuur schommelt voortdurend rond de 300. We hebben tot nu toe 2350 kilometer gereden.
Vanochtend de dag begonnen met een frisse duik in de baai. En daarna het zoute water afgespoeld onder de douches van een beachclub. Na het ontbijt vertrekken we naar Perast, een schattig plaatsje aan de baai van Kotor. Hier maken we een wandelingetje langs het water en kijken naar de 2 eilandjes in de baai met op ieder een kerk. Ton verstuikt lichtelijk zijn voet.
Daarna de bergen in. Fantastisch om door dit ruige landschap te rijden. De weg is prima. I.t.t. wat we voor ons vertrek uit Nederland op verschillende websites hebben gelezen.
Voor de lunch stoppen we in Niksic, de 2 na grootste stad van Montenegro. Maar een stad die niet zoveel te bieden heeft. We beperken ons tot een lunch en daarna neemt Nini de 2e bergetappe naar het oosten voor haar rekening. We eindigen de dag op Camp Cod Boce midden in de bergen op een hoogte van 2000 meter.
Morgen gaan we een bergwandeling maken.
Zondag, 31 augustus
Vanaf de camping rijden we naar het stadje Zabljak. Hier beginnen een aantal wandelroutes in het natuurpark Durmitor. We kiezen voor de wandeling van 21/2 uur rond 2 meren. Hier op een hoogte van zo’n 2000 meter heerst een erg prettige wandeltemperatuur. Aan het einde van de wandeling drinken we een biertje op een terras en overleggen waar we heen zullen gaan. We besluiten om alvast een stuk richting de hoofdstad Podgorica te rijden.
Bij Durdevica Tara maken we een tussenstop om de imposante boogbrug over de Tara-canion te bekijken. De Tara-canion is na de Grand Canion de grootste canion ter wereld. Een stuk verderop vinden we een goede camping voor de nacht. We worden hartelijk ontvangen door vader en dochter, die ons een home-made borrel aanbieden. We praten gezellig met deze twee. Vader spreekt “Joegoslavisch” en dochter Engels. Ze hebben voor ons het antwoord op onze Eurovraag. In de Joegoslavische tijd had Joegoslavië de D-Mark als betaalmiddel. Bij het uit elkaar vallen van Joegoslavië heeft Montenegro de D-Mark als betaalmiddel gehouden. Bij de overgang in 2000 van D-Mark naar Euro ging Montenegro gewoon mee.
In de camper bereiden we een heerlijke maaltijd en genieten van de heldere, met sterren bezaaide hemel.
Maandag, 1 september
Ondanks de heldere hemel gisteravond, heeft het vannacht geregend en geonweerd. Als we opstaan is het droog, maar als we klaar zijn om te vertrekken begint het weer te regenen. En dat wordt spannend. Zaterdag is bij het schoonwissen van de voorruit, de linker ruitenwisser gesneuveld. We hebben hem toen provisorisch weer vastgezet. We hebben nog geen nieuw wisserblad kunnen kopen. Nu maar kijken of de provisorische reparatie het houdt. En dat doet ie. Maar het is een hele opluchting, als we na ongeveer 30 kilometer bij een benzinestation twee nieuwe wisserbladen kunnen laten monteren. Het rijdt daarna een stuk rustiger. Want het blijft regenen.
Rond 12.00 uur komen we aan in de hoofdstad Podgorica. Met moeite vinden we een parkeerplaats, waar we in de camper wachten tot het wat minder regent. Na een uurtje wagen we het er op en gaan we voor een snelle verkenning van de (oude) stad. We zijn niet onder de indruk. We bekijken een historische moskee en een oude toren. Verder valt op, dat de overlijdensadvertenties aangeplakt zijn op bomen en palen. We gaan al snel terug naar de camper om door te rijden naar Albanië.
Maar we kunnen Podgorica nu toevoegen aan ons lijstje Europese hoofdsteden.
Onze bestemming is Lake Shkodra Resort, gelegen aan het meer van Shkodër. De afstand is 48 kilometer. De grenspassage naar Albanië gaat binnen 20 minuten. Wat opvalt, is een lange rij Servische vrachtwagens die stil staan voor de grens.
We zijn amper de grens over of we zien ons eerste eenpersoonsbunkertje. Tijdens het communistisch regiem van dictator Hoxha zijn er 750.000 van dit soort kleine betonnen bunkertjes door het hele land heen neergezet. Bedoeld om met een of twee soldaten te bemannen en de Albanese communistische heilstaat te verdedigen tegen invallende legers.
Lake Shkodra Resort is een prima camping met alles en op en er aan. ’s Avonds eten we uitstekend een traditionele Albanese maaltijd in het restaurant.
Dinsdag, 2 september
Vannacht heeft het vreselijk geregend. De 3 dakluiken stonden vanwege de warmte open. Toen we door het regengeroffel op het dak wakker werden, was er al flink wat water ingeregend. Een uitnodiging om de campervloer te dweilen.
Tegen 09.00 uur wordt het droog. De hemel blijft licht bewolkt. Af en toe kan de zon er even door.
We houden vandaag een rustdag. Beetje lezen, website bijwerken en plannen maken voor het vervolg van de vakantie. Nini ziet op internet dat het deze hele week in Albanië en Griekenland bewolkt is en af en toe regen. Als bewolkt betekent, weer zoals vandaag, hoeven we niet ontevreden te zijn. Met de lichte bewolking is de temperatuur rond de 250 en is het goed uit te houden.
De plannen voor morgen zijn om naar de kust te rijden en vandaar naar de hoofdstad Tirana. We zullen zien.
Woensdag, 3 september
Om 09.00 uur rijden we weg van de camping naar Shkodër. We komen er tegen 10.00 uur aan en vinden snel een parkeerplaats voor de camper. We maken een lange wandeling door deze levendige stad. Overal is wel wat te doen. Iedereen is bezig met een handeltje van het een of ander. Allemaal kleine winkeltjes en kraampjes. En tegelijkertijd worden we van alle kanten bekeken. We houden het er maar op, dat er niet dagelijks toeristen door de stad lopen.
Van Shkodër naar de hoofdstad Tirana. Een rit van ongeveer 75 kilometer. Onderweg begint het te regenen. Het zijn steeds plaatselijke buien. Regen en dan weer een stuk droog en dan weer regen, etc.
Tirana is een drukke stad. Het is wel spannend om met de camper door de stad te rijden. Voor je het weet, gedraag je je als iedere andere automobilist; toeteren, toeteren en toeteren om iedere keer te laten weten, dat jij er aan komt.
Na wat zoeken vinden we een parkeerplaats in het centrum. Het regent inmiddels weer en met de paraplu’s gaan we op stap om de stad te verkennen. Het centrum is interessant. Hier staan veel gebouwen van Italiaanse architectuur. Op het terras van de Opera drinken we een glaasje wijn. Om 17.00 uur rijden we Tirana uit naar Durres. We schrijven Tirana bij op ons lijstje met Europese hoofdsteden.
Durres is een havenplaats aan de Adriatische kust. Even buiten de stad vinden we een goede plek voor de camper “in de tuin van een hotel”.
Donderdag, 4 september
TomTom heeft maar een beperkte dekking van Albanië. En dat merken we vandaag, als we het land verder willen gaan verkennen. Als eerste willen we naar Berat, een historische stad midden in het land. We geven TomTom opdracht om ons daarheen te leiden en we volgen de aanwijzingen. Onderweg hebben we al lichtelijk het gevoel dat we niet helemaal rijden zoals het moet. En dat gevoel wordt bevestigd als TomTom zegt: “bestemming bereikt”. We zijn niet in Berat maar in een ander stadje, dat volgens de kaart ook helemaal niet in de buurt van Berat ligt. Een aardig stadje overigens waar we een paar leuke Albanese kinderen ontmoeten die een klein beetje Engels spreken en nieuwsgierig vragen stellen en volop vertellen over hun wensen en dromen.
Rijden op de kaart valt ook niet mee, omdat de bewegwijzering nogal te wensen overlaat en we niet altijd weten waar we links of rechts moeten afslaan. We besluiten om niet een poging te doen om Berat toch nog te bezoeken, maar op weg te gaan naar het meer van Ohrid, ons tweede doel voor vandaag. Hier willen we overnachten en morgen doorrijden naar Griekenland. Met gebrekkige hulp van TomTom en veel steun van de kaart komen we hier rond 18.00 uur aan. Een kleine camping aan het meer met een goed visrestaurant.
Onderweg maken we een tussenstop bij een klooster. In het communistische Albanië van Hoxha was er een restaurant in gevestigd. Nu verblijven er weer 3 Grieks-orthodoxe monnikken. In het bijbehorend kerkje prachtige fresco's die we helaas niet mogen fotograferen. Door een van de monnikken worden we gastvrij ontvangen met een glaasje koud water en een koekje.
Als we door het land rijden, zien we hoe arm Albanië is. Zowel op het platteland als in de grote stad. Iedereen doet zijn best om aan de kost te komen. Overal zien we, dat er handeltjes zijn opgezet. Veelal meer van het zelfde, waarbij we ons afvragen of iedereen elkaar niet beconcureerd.
Tirana is een volgelopen stad. Na het communistisch regiem zijn heel veel mensen van het platteland naar de stad getrokken, op zoek naar hun geluk. Het is niet duidelijk of ze dat er gevonden hebben. Maar duidelijk is wel, dat de Albanezen vriendelijke en nieuwsgierige mensen zijn.
En ja, het klopt wat we in Nederland op veel websites hebben gelezen: het autopark van Albanië bestaat voor een groot deel uit grote, oude Mercedessen. Er is hier een bloeiende handel in tweedehands import-Mercedessen, onderhoud- en reparatiebedrijfjes.
Vrijdag, 5 september
We zijn in Griekenland. Vanochtend hebben we ons op het gemak klaar gemaakt voor de rit naar Griekenland. Afrekenen met de camping was nog even moeilijk omdat er niet gepind kan worden en wij nog maar weinig cash-geld op zak hebben. Hier kwamen we gisteravond al achter toen we onze maaltijd wilde afrekenen. Vanochtend al ons klein geld in Albanese Lets en Euro’s bij elkaar gezocht en toen bleek dat we genoeg hadden voor de campingrekening en het eten van gisteravond. We houden zelfs nog iets over voor een paar boodschappen in Bilish, het laatste Albanese plaatsje voor de grens.
De grenspassage is druk. Heel veel Albanezen staan in en lange rij om Griekenland in te trekken. Als ingezetenen van een EU-land mogen wij de rij passeren en na een snelle controle van pasporten en autopapieren mogen we Griekenland in.
Toen we 4 dagen geleden Albanië inreden zagen we onze eerste eenpersoonsbunker, waarvan het Hoxha-regiem er 750.000 in het land heeft neer gezet. Daarna hebben we rijdend door het land geen bunkertje meer gezien. Nu op weg naar Griekenland zien we er een paar staan in het land.
Eerst cash-geld pinnen. Hiervoor rijden we naar Kastoria . Daarna zetten we koers naar de Prespa meren. Onderweg een stop in het plaatsje Agios Germanos. Hier staat een 18e eeuws Byzantijns kerkje helemaal vol met prachtige fresco’s.
Na deze tussenstop rijden we door naar het kleine Prespa-meer waar we een goede camperplek vinden.
In Griekenland is een tijdsverschil van 1 uur. We zetten de klokken 1 uur vooruit.
We zijn nu 2 weken onderweg. Er staat 2840 kilometer op de teller.
Maak jouw eigen website met JouwWeb