2010
SLOVENIË, KROATIË, BOSNIË-HERZEGOVINA, ITALIË
Week 2
Zaterdag, 21 augustus
Eerst rijden we naar Maribor, de tweede stad van Slovenië. Voor ons valt de stad een beetje tegen. Er valt niet veel te zien.
We zijn van plan om naar een camping te gaan bij de termen van Banovci. Deze camping heeft ook een naturistische gedeelte. Maar als we aankomen staat die camping helemaal vol en klink overal "zwembadgeschreeuw". Niets voor ons.
We rijden terug naar Ptuj, ook hier is een camping met termen. De weg naar Ptuj leidt door een prachtig landschap.
Voor de camping van Ptuj geldt het zelfde als voor Banovci; druk, druk, druk. Maar het loopt inmiddels tegen de avond en daarom gaan we toch maar een kijkje nemen op de camping. We vinden een vrije plek, helemaal achteraan en op een geasfalteerd stuk waar de afvalbakken staan en de sanizuil. Er staat al een Duits echtpaar met hun caravan. We dubben en dubben en kiezen er uiteindelijk voor om hier dan maar een nacht te blijven. Later komen er nog 2 Nederlandse jongens op hun motoren en die slagen er in om op een klein vrij stukje gras hun tentje op te zetten. Morgen gauw weer weg. Dan maar niet genieten van de termen.
Zondag, 22 augustus
We staan bijtijds op, want we willen zo snel mogelijk vertrekken. Gisteravond hebben we de halve camping langs zien komen op onze asfaltplek. Ze kwamen hun vuilnis storten of hun chemisch toilet legen.
We betalen een hoge prijs voor deze overnachting; € 27. Bij de receptie wisten ze niet eens dat wij op de camping hadden gestaan. We hadden dus ook zonder te betalen weg kunnen rijden. Maar zo zijn we niet.
We bezoeken het stadje Ptuj. Ptuj is de oudste stad van Slovenië. Het ligt aan de rivier de Drava in de regio Stiermarken. Ptuj is een van de elf zogenoemde Sloveense stadsgemeenten, gemeenten met een bijzondere status.
Ptuj is een schattig oud stadje. Het heeft onder andere een kasteel met regionaal museum, een voormalig Dominicaans klooster en de pelgrimskerk van Ptujska Gora.
We eindigen de dag op camperplaats Herman Kokol. Een camperplaats bij een restaurant. Kosten € 10 en gratis als je in het restaurant eet. De camperplaats is mooi gelegen aan de rivier de Drava. Hij is afgesloten met een slagboom. De sleutel krijgen we van de ober van het restaurant. Het is een prima plek met een toiletblok en een douche.
Het is 280 maar niet te heet voor een fietstocht. We maken een 2 uur durende tocht door de prachtige omgeving met zo af en toe een flinke klim.
's Avonds eten we bij Herman. 3 Gangen met een flesje wijn en koffie toe voor € 45.
Maandag, 23 augustus
We vertrekken om 10.00 uur en Herman zwaait ons uit. We gaan de grens over naar Kroatië.
Ons eerste stop in Kroatië is in Varaždin. Een gezellige stad met veel barokke gebouwen. Er is veel reuring in de stad, omdat er de hele week een soort festival is. Overal kraampjes, terasjes, etc.
Na Varaždin rijden we verder het land in. Voorzover bij ons bekend zijn er in Oost Kroatië weinig of geen campings. We hebben een vaag adres in de buurt van het dorp Končanica. Ana's Ranch o.i.d. Het is ongeveer 85 kilometer rijden.
In het dorp Končanica vinden we nergens aanwijzing over het bestaan van een camping. We doen navraag bij een winkelier en die laat weten: "2 keer links af". De eerste keer links af kwam al snel. Maar voor de tweede keer hebben we heel wat kilometers gereden. En dat bleek een doodlopende weg te zijn. We zijn weer terug bij (links) af.
Langs de kant van de weg staan een man en een vrouw te werken op hun erf. Ook zij kunnen ons niet vertellen waar de camping is. Tot slot vraagt Nini of wij onze camper voor de nacht op hun erf mogen zetten. Ze kijken verbaasd, want ze denken dat wij vragen of wij in hun huis kunnen overnachten. Als duidelijk wordt dat we in de camper slapen, zijn wij van harte welkom. Op het erf loopt een nest puppys.
Als we ons met de camper geïnstalleerd hebben, worden we door het echtpaar binnen uitgenodigd voor koffie, slivovits en zoete knabbels. We voeren een leuk maar moeilijk verlopen gesprek. De vrouw spreekt alleen Kroatisch en de man een beetje Italiaans. Hij is lasser en verblijft voor zijn werk geregeld in Italië. De puppys op het erf worden door hun elders wonende dochter gefokt en verkocht via internet.
Na een uurtje stappen we op om te gaan eten in de camper. De man laat ons zien waar in het huis het toilet en de douche zijn.
Een bijzonder aardig en gastvrij stel.
Dinsdag, 24 augustus
De haan kraait om 04.00 uur. We draaien ons nog even om. Maar om 07.30 uur staan we naast ons bed. Op het erf is ook al leven. De puppys lopen rond en ook onze gastvrouw en -heer zitten al buiten. We worden uitgenodigd voor de koffie met een zelfgestookt likeurtje. Minder sterk dan de slivovits, want het is een ochtenddrankje. Op het erf zijn een varken, een schaap, een geit, wat kippen en konijnen. Daarbij heeft het echtpaar een grote moestuin waar een flinke pruimenboom in staat. Van de pruimen wordt de slivovits gestookt. De stookketel staat ook op het erf.
Bij het afscheid geven we het echtpaar een pot zelfgemaakte jam en een fles wijn. Met daarbij een kaartje waarop we in het Kroatisch "hartelijk dank" hebben geschreven. Als tegencadeau krijgen we een grote tas tomaten, paprika's en pruimen. Van de gastheer krijgt Ton een fles Kroatisch bier.
We gaan op weg naar Zagreb. Dat is vanaf hier 120 kilometer rijden. En we nemen de binnenwegen, om van het bijzondere landschap te genieten.
In Zagreb parkeren we de camper in het centrum en gaan we lopend de stad verkennen. Bij de tourist-info vinden we een plattegrond met alle bezienswaardigheden. Zagreb is niet een supermooie, maar wel een aantrekkelijke stad. Nadat we een hapje hebben gegeten, rijden we om 16.00 uur Zagreb weer uit. Het was een bliksembezoek, maar lang genoeg om een goede indruk van de stad te krijgen.
We rijden naar de camping van Duga Rega, een van de weinige campings in Oost Kroatië. Hier willen we een paar dagen pas op de plaats maken.
Woensdag, 25 augustus
Het is vandaag flink bewolkt en zelfs een beetje fris. Van de voor vandaag geplande fietstocht zien we af. In plaats daarvan maken we met de camper een tochtje door de omgeving. We hebben een boekje met fietsroutes in dit gebied. Dat gebruiken we als leidraad. Het is een mooi gebied.
Donderdag, 26 augustus
Vandaag schijnt de zon weer en om 10.00 uur zitten we op de racefietsen. We fietsen route 9 uit het boekje. Een tocht van 60 kilometer met zo nu en dan een stevige klim. Ton zucht af en toe, dat hij wel een "paar tandjes" meer zou willen hebben.
Om 14.00 uur zijn we terug op de camping. De zon schijnt, het is 280. Om af te koelen zwemmen we in de rivier. En daarna een koel glaasje witte wijn uit de koelkast van de camper.
We maken plannen voor morgen. We willen naar het natuurpark Lonjsko Polje. Het is een uitgestrekt moerasgebied dat bekend staat om een grote en rijke plant- en dierenwereld. Ook kenmerkend is de architectuur van de houten huizen langs de rivier de Sava. Het dorpje Cigoc, het ooievaarsdorp, is bekend om de vele ooievaars. Rond deze tijd trekken ze weer naar Afrika, maar wellicht dat we er nog enkele zien.
Vrijdag, 27 augustus
Naar Cigoc is het 100 kilometer. We rijden over de binnenwegen door een mooi landschap. Het is bloedheet, 340.
Bij het oud-romeinse stadje Sisak pauzeren bij het kasteel.
Cigoc, het ooievaarsdorp, is een langgerekt dorp langs de rivier de Sava. De houten huizen maken veel indruk. De meesten zijn goed onderhouden en bewoond. Maar er staan er ook die hard aan een opknapbeurt toe zijn. Ooievaars zien we niet. Die zijn waarschijnlijk allemaal al naar Afrika vertrokken.
We rijden door naar Bosnië-Herzegovina. Weinig oponthoud bij de douane. Een snelle blik in de camper, koelkast en een paar kastjes open en daarna mogen we door.
Bosnië-Herzegovina is anders. Wat meteen opvalt: geen kerktorens meer maar minaretten. We zijn in een Islamitisch land. Alles ziet er wat minder verzorgd uit dan in Kroatië. We zijn op weg naar de camping in Bosanska Krupa aan de rivier de Una.
Over de brug links af. En die brug is een avontuur. Het wegdek bestaat uit losse houten delen met op allerlei plekken gaten. We vragen ons af, of de camper er niet doorheen zal storten. Maar vanuit het idee, dat er ongetwijfeld voorgangers over de brug zijn gereden, wagen we het er op. Met veel lawaai en gerammel van de houten delen, komen we aan de overkant. Nu nog een stukje onverharde weg en dan zijn we bij de camping. Langs de onverharde weg zien we bordjes staan die waarschuwen voor mijnen. Een overblijfsel uit de recente oorlog.
De camping is spiksplinternieuw. Met een andere camper die er staat, zijn wij de enige gasten. We zwemmen in de rivier en daarna koken we een potje eten.
We overwegen om morgen op deze camping te blijven, maar uiteindelijk besluiten we om door te rijden naar Sarajevo. Een rit van ruim 300 kilometer.
Maak jouw eigen website met JouwWeb